Είναι κάποιες στιγμές που δεν πιστεύεις ότι είναι δυνατό να σου συμβούν όσα άσχημα συμβαίνουν στους άλλους.Λες κι εσύ ανήκεις σε άλλον κόσμο από αυτόν που ανήκουν οι υπόλοιποι.Έρχεται όμως η στιγμή που αναγκάζεσαι να βγεις από το ροζ συννεφάκι σου και να δεις κάποια πράγματα όπως πραγματικά είναι,να δεις τι συμβαίνει πραγματικά.Έτσι αναγκάζεσαι,ας πούμε, να παραδεχθείς πως οι φιλίες τελειώνουν ή πως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι αυτό που θεωρούσες ότι είναι.
Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβω πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι να υποτιμούν έτσι απλά τη φιλία.Να διαγράφουν έτσι απλά ανθρώπους από τη ζωή τους ή να τους εκμεταλλεύονται ή να υποκρίνονται τους αδιάφορους ή τους ανώτερους.Λίγο πολύ αυτό το βλέπουν όλοι,οι περισσότερες φιλίες δεν είναι πραγματικές,γι' αυτό και τελειώνουν."Φίλοι" παλιοί που τους αντικαθιστούμε με νέους, καλύτερους όταν τους βαρεθούμε....
Έρχεται όμως η στιγμή που συνειδητοποιείς ποιοι είναι οι πραγματικοί σου φίλοι,αυτοί που θα είναι πάντα εκεί για σένα,που μπορείς να μοιραστείς μαζί τους σχεδόν τα πάντα,ανεξάρτητα από το αν τους ξέρεις δέκα χρόνια ή μερικούς μήνες.Είναι ευλογία να έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου έστω κι αν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού...
Αν οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν πόσο σημαντικό πράγμα είναι η φιλία ίσως και να ήταν πιο ευτυχισμένοι,όσο ιδεαλιστικό και ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό.Γι' αυτό μια και έρχεται νέος χρόνος και νέος χρόνος σημαίνει νέοι στόχοι,ίσως είναι ευκαιρία για όλους να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν τους πραγματικούς φίλους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου