Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Φεύγεις ή μένεις;
Γνωστά είναι τα προβλήματα που κάνουν την ιδέα της μετανάστευσης ελκυστική:υψηλά ποσοστά ανεργίας,χωρίς μέσο δουλειά δεν πιάνεις και αν καταφέρεις να πιάσεις το πιο πιθανό είναι ότι η αμοιβή σου δεν θα είναι ανάλογη των προσόντων σου....Για να μην αναφέρω τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά και την ανικανότητα των πολιτικών.Και σα να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και την οικονομική κρίση και το Δ.Ν.Τ. και τα μέτρα.Ε δεν είναι να σηκωθείς να φύγεις όταν ξέρεις ότι τέλεια πουθενά δεν είναι άλλα σίγουρα υπάρχουν και καλύτερα;
Υπάρχει λοιπόν η σκέψη πολλών:<<να φύγουμε να σωθούμε>>.Είναι λογικό να θέλεις να ζήσεις καλύτερα,να πετύχεις,να δεις να ανταμείβονται οι κόποι σου.Από την άλλη, αν δεν φύγουμε από την Ελλάδα μπορούμε να μείνουμε για να τη σώσουμε.Ίσως κάποτε να πάψει να υπάρχει η αναξιοκρατία,η γραφειοκρατία,η διαφθορά.Τρόποι υπάρχουν,η θέληση μας λείπει.Έχει ο καθένας μας δυο επιλογές:είτε φεύγεις και βρίσκεις το καλύτερο,είτε μένεις και προσπαθείς και ελπίζεις ότι κάποτε η κατάσταση θα βελτιωθεί.Διαλέγεις λοιπόν τι είσαι,ρεαλιστής η ιδεαλιστής, και έπειτα επιλέγεις:Φεύγεις ή μένεις;
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
12 χρόνια και μια μέτρια βραδιά
Σάββατο 19 Ιουνίου 2010
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ?
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Πράγαματα που ήθελα από καιρό να γράψω
Το είχα πει λοιπόν απο περσι,πριν αρχίσω την Τρίτη λυκείου, οτι θα μισήσω το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.Έτσι κι έγινε.Καθως προχωρούσε η χρονιά οι αδυναμίες του ‘’εκπαιδευτικού’’ μας συστήματος μου είχαν γίνει έμμονη ιδέα.Δεν πρόκειται όμως να ασχοληθώ(τουλάχιστον όχι τώρα) με την υποκορισία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος,δηλαδή το τι υποτίθεται οτι μαθαίνουμε και τι υποτίθεται οτι μας προσφέρει.Προτιμώ να ασχοληθώ με την αδικία που μπορεί να υποστούν οι μαθητές εξαιτίας των πανελλαδικών εξετάσεων.
Δεν είναι άδικο μια κοπέλα που της αρέσει να ασχολείται με μαλλιά και νύχια να μην μπορέσει να περάσει στη σχολή αισθητικής επειδή δεν μπορεί να μάθει αρχαία ή ιστορία,ένας καλός αθλητής να μην μπορέσει να περάσει στα ΤΕΦΑΑ ή ένας καλός μουσικός στη μουσικολογία; Οι βάσεις αυτών των σχολών,θα μπορούσε να πει κάποιος,είναι χαμηλές,υπερβολικό διάβασμα δηλαδή δε χρειάζεται και επιπλέον,τουλάχιστον στη μουσικολογία και τα ΤΕΦΑΑ ,υπάρχουν και τα ειδικά μαθήματα.Όμως και έτσι η αδικία συνεχίζει να υφίσταται.Πρώτα απ’όλα γιατί είναι δύσκολο να ρυθμίσεις το πόσο θα διαβάσεις.Δεν μπορείς να πεις θα διαβάσω λίγο για να βγάλω 13000 μόρια γιατί από εκεί που πειμένεις να γράψεις τοσα μπορεί να γράψεις τα μισά.Επιπλέον τα ειδικά μαθήματα υπάρχουν αλλά αυτό δε σημαίνει πως μπορείς να γράψεις 0 στα υπόλοιπα.Αυτό σημαίνει πως για να φτιάχνεις νύχια ή να γίνεις γυμναστής πρέπει να ξέρεις τα μαθήματα της κατεύθηνσης σου.Έτσι άτομα που ταιριάζουν σε σχολές όπως οι παραπάνω απορρίπτονται ή γίνονται αποδεκτά σε αυτές με κριτήρια που καμιά σχέση δεν έχουν με τις απαιτήσεις των σχολών!Αυτό δεν είναι άδικο και τελείως παράλογο;
Η αδικία όμως δεν υπάρχει μόνο σε περιπτώσεις όπως οι παραπάνω.Γιατί χρειάζεται ένας υποψήφιος γιατρός να ξέρει πολύ καλά μαθηματικά ή ένας υποψήφιος δικηγόρος αρχαία και λατινικά;Τυχαίνει μάλιστα να μπαίνουν σε αυτές τις σχολές άτομα με άριστους βαθμούς και να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις τους.. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος οτι οι γνώσεις που προσφέρουν τα εξεταζόμενα μαθήματα καλλιεργούν την προσωπικότητα του ατόμου.Σε αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω(κάτι προσφέρουν ακόμα και έτσι που διδάσκονται).Όπως και να το κάνουμε όμως κριτήριο για να μπείς σε μια σχολή είναι να έχεις και τις κατάλληλες ικανότητες για αυτή και όχι μόνο να έχεις μια γενικότερη καλλιέργεια.Για αυτό πρέπει να διαχωριστεί η δευτεροβαθμια από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.Για να κρίνει κάθε σχολή ποιά είναι τα κριτήρια για να εισαχθείς σε αυτή.Μόνο έτσι θα εξαλειφθεί αυτή η αδικία.
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Πολυχρωμία-Μια αλληγορία
Η ζωή δεν έχει μόνο άσπρο και μαύρο…έχει και γκρι και κόκκινο και ροζ και μπλε και μωβ και πράσινο και και και…Δεν θέλω βέβαια να μιλήσω για τα χρώματα αυτά καθ’ αυτά αλλά για το τι συμβολίζουν. Θέλω να πω δηλαδή ότι η ανθρώπινη ζωή έχει πολλές πλευρές: χαρές και λύπες, στιγμές που πρέπει να είσαι σοβαρός και στιγμές που κάνεις βλακείες σαν παιδί…Κάποιες φορές μπορείς να δράσεις σύμφωνα με τη λογική άλλες με το συναίσθημα. Η ‘πολυχρωμία’ υπάρχει και στις ασχολίες: κάποια στιγμή θα δεις μια ηλίθια κωμωδία και κάποια άλλη στιγμή θα διαβάσεις Ντοστογιέφσκυ. Κάποια στιγμή θα μιλήσεις για ρούχα ή ποδόσφαιρο(οι άντρες :P) και κάποια άλλη στιγμή για πολιτική και..... Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στη ζωή σου δεν μπορείς να είσαι μόνο σοβαρός ή μόνο αστείος. Πρέπει να είσαι λίγο απ’όλα. Να ζήσεις λίγο απ’όλα. Να μην είσαι μόνο μαύρο ούτε μόνο ροζ…Οι άνθρωποι δεν πρέπει να διαχωρίζονται σε αυτούς που είναι μόνο το ένα χρώμα ή μόνο το άλλο γιατί απλά πρέπει όλοι μας να είμαστε πολύχρωμοι. Τη ζωή σου τη χάνεις και όταν απορρίπτεις οτιδήποτε σοβαρό και όταν απορρίπτεις οτιδήποτε επιφανειακό. Τίποτα δεν πρέπει να απορρίπτεις! Όλα είναι μέρος της ζωής….