Δεν είμαι καμιά φανατική υποστηρίκτρια της αποκαλούμενης έντεχνης μουσικής και δεν μου τη δίνει ούτε ο Ρουβάς ούτε η Βανδή αν και δεν ακούω και πολύ τη μουσική τους. Αυτό που πιστεύω γενικά είναι ότι αξίζει να γίνει διάσημος και να ακούγεται όποιος είναι καλός στο είδος του. Ο Ρουβάς για παράδειγμα, είναι πολύ καλός πάνω στη σκηνή αυτό το παραδέχονται όλοι. Αυτή είναι και η δουλειά του, να εντυπωσιάζει και να διασκεδάζει τον κόσμο. Και το πετυχαίνει. Όλα τα είδη λοιπόν πρέπει να υπάρχουν και να εκπροσωπούνται από τους καλύτερους και σε κάθε είδος το ποιος είναι καλύτερος καθορίζεται με διαφορετικά κριτήρια.
Το πρόβλημα λοιπόν στην Ελλάδα δεν είναι ότι υπάρχει ο Ρουβάς και η Βανδή αλλά ότι προβάλλονται μόνο συγκεκριμένα είδη μουσικής. Είναι νομίζω φανερό ότι στα άλλα είδη πέρα από το λαϊκό ποπ οι νέοι τραγουδιστές ελάχιστες φορές έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Φτάνω λοιπόν και στην αφορμή που με οδήγησε να γράψω αυτό το άρθρο…
Πριν λίγες μέρες έτυχε να δω στο youtube το τραγούδι «Της Άρνης το νερό» του Σταύρου Σιόλα (http://www.youtube.com/watch?v=nTzQijhmueg) το οποίο πήρε και το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2006. Θυμόμουν από τότε πόσο καλή φωνή είχε ( η λέξη καλή ίσως είναι λίγη) και έκπληκτη που δεν τον είχα ξανακούσει έψαξα να βρω τι κάνει τώρα στη ζωή του. Μια αναφορά στο προφίλ του στο myspace για εμφανίσεις του σε ένα άγνωστο μαγαζί μαζί με μια επίσης άγνωστη τραγουδίστρια ήταν το μόνο που βρήκα…Από καινούρια τραγούδια μόνο ένα…
Αν ήθελα να κάνω πλάκα θα έλεγα ότι το τραγούδι «Της Άρνης το νερό» είναι μάλλον… γκαντέμικο. Ένας ακόμα πολύ ταλαντούχος τραγουδιστής, ο Βασίλης Παχής, το τραγούδησε στις οντισιόν του x-factor(http://www.youtube.com/watch?v=IPf1E_tMQEM&feature=related) το 2008 χωρίς να καταφέρει καν να προκριθεί στα live…Έψαξα λοιπόν και για αυτόν πληροφορίες. Το μόνο που βρήκα για αυτόν ήταν κάποιες εμφανίσεις που είχε κάνει το Μάρτιο με την Ελένη Δήμου και άλλους τραγουδιστές…
Δυο νέοι ταλαντούχοι άνθρωποι λοιπόν που θα μπορούσαν τώρα να συνεργάζονται με την Αλεξίου και τον Νταλάρα που θα μπορούσαν ίσως κάποτε να τους αντικαταστήσουν απλώς χάθηκαν…Δε θέλω να κατηγορήσω κανέναν για αυτό γιατί δεν ξέρω ποιόν ακριβώς να κατηγορήσω. Το σίγουρο είναι ότι ευθύνη έχουν και οι ακροατές. Μήπως λοιπόν πρέπει και εμείς να στραφούμε και σε άλλα είδη μουσικής και να στηρίξουμε αυτούς που το αξίζουν? Γιατί ανεξάρτητα από τις μεγάλες μουσικές εταιρείες που προσπαθούν να φτιάξουν σταρ αυτοί που κάνουν τους τραγουδιστές σταρ είμαστε εμείς….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου