Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Σκέψεις...Μια Παρασκευή...

 Παρασκευή βράδυ,έξω από το πανεπιστήμιο..Παίρνω το λεωφορείο,κάπως άκεφη,είναι μόνο 9:30 το βράδυ και μάλιστα Παρασκευή και επιστρέφω σπίτι...Μπαίνω σε ένα μισοάδειο λεωφορείο,σε μια κοντινή θέση μια κοπέλα διαβάζει.<<Φοιτήτρια και να διαβάζει;>> σκέφτομαι.Κοιτάζω το βιβλίο:ιστορία κατεύθυνσης τρίτης λυκείου.<<Α έτσι εξηγείται...>>.
  Ξαφνικά αισθάνθηκα τυχερή και ταυτόχρονα αχάριστη.Εγώ δυσαρεστημένη που δε βγήκα και αυτή να διαβάζει στο λεωφορείο Παρασκευή βράδυ...Μιλάει στο τηλέφωνο:<<Προτιμώ να με πάρεις γιατί έχω διάβασμα.Ακόμα έξω από το πανεπιστήμιο περνάω.>>.Σκέφτομαι:<<Του χρόνου μακάρι να περνάς και από μέσα>>Τι ξαφνική συμπάθεια είναι αυτή;Δεν τη ξέρω αλλά με πήγε ένα χρόνο πίσω...Γι' αυτό...Συνεχίζει και ζητάει το σάντουιτς που θέλει να της πάρουν.Χαμογελάω.Το φαΐ και η έξοδος του Σαββάτου,να οι μοναδικές χαρές μας...
  Συνεχίζει να διαβάζει,συνεχίζω να σκέφτομαι.Δεν είναι παράλογη η εικόνα που βλέπω...Τι είδους κράτος είναι αυτό που έχει φτιάξει έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να είναι λογικό και συνηθισμένο να διαβάζει ένας μαθητής,της τρίτης λυκείου,την Παρασκευή το βράδυ,να τριγυρνάει με σχολική τσάντα(γυρνώντας από το φροντιστήριο προφανώς)στις 10,ακόμα και στις 11 το βράδυ,να κάνει απουσίες στο σχολείο για να διαβάζει αυτά που ήδη του έχουν διδάξει στο φροντιστήριο;
  Με τις σκέψεις παραλίγο να χάσω τη στάση μου...Περνάω από δίπλα της,προσηλωμένη στο βιβλίο,δεν έχει σηκώσει το βλέμμα τόση ώρα ακόμα και όταν μιλούσε στο τηλέφωνο...<<Μακάρι να περάσεις>>,μου έρχεται να της πω.Δεν της το λέω,όμως,το εύχομαι πραγματικά.Σε αυτήν και σε όλους όσους θα κάτσουν και θα διαβάζουν πειθήνια ,ώρες ολόκληρες σε καθημερινές Σαββατοκύριακα και αργίες.Εύχομαι να περάσουν όχι γιατί θα έχουν αποκτήσει ύστερα από όλο αυτό σημαντικές γνώσεις και καλλιέργεια (για αυτά πολύ αμφιβάλλω) απλά γιατί θα έχουν ανεχτεί τόσα και θα έχουν θυσιάσει τόσα για να πετύχουν το στόχο τους...

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Facebook-Η νέα εξάρτηση

   Η αλήθεια είναι ότι το facebook δεν έχει τίποτα το συναρπαστικό.Το καταλαβαίνεις αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις σε κάποιον ηλικιωμένο ή κάποιον που τέλος πάντων δεν είναι οπαδός της τεχνολογίας (σπάνιο στις μέρες μας...)τι ακριβώς είναι το facebook.Αρχικά ο ανυποψίαστος συνομιλητής θα εντυπωσιαστεί με το γεγονός ότι μπορείς να συνομιλήσεις εύκολα, γρήγορα και δωρεάν με τον οποιοδήποτε σε όποιο μέρος του πλανήτη και αν βρίσκεται.Θα του κάνει επίσης σίγουρα εντύπωση ότι μπορείς να "ανεβάζεις" και να μοιράζεσαι με όλους αυτούς τους ανθρώπους βίντεο, φωτογραφίες,τραγούδια,άρθρα και πολλά άλλα...Όμως μάλλον μετά θα αναρωτηθεί γιατί κάποιοι σπαταλάνε τόσες ώρες σε αυτό....
  Νομίζω δεν θα έχει άδικο να αναρωτιέται...Η ενασχόληση με το facebook έχει γίνει απλώς μια παράξενη συνήθεια.Γιατί δεν θέλουμε απλώς να μιλάμε με τους φίλους μας μέσα από αυτό (πράγμα απολύτως λογικό-αντί να μιλάμε μαζί τους στο τηλέφωνο,μιλάμε στο facebook) αλλά έχουμε και την ανάγκη να μάθουμε ότι ο τάδε σχολίασε μια φωτογραφία μας ή ανέβασε ένα τραγούδι κλπ...Ακόμη πιο παράξενο είναι ότι έχουμε την ανάγκη να τα μάθουμε όλα αυτά όσο πιο άμεσα γίνεται.Έτσι καταλήγει να γίνει το facebook ο νούμερο ένα τρόπος ,και μπορεί και ο μοναδικός, να γεμίσεις τον ελεύθερό σου χρόνο!
   Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό όμως νομίζω πολλοί(και μέσα σε αυτούς τους πολλούς είμαι δυστυχώς κι εγώ) έχουν αποκτήσει τέτοια σχέση εξάρτησης με το facebook...Έχει καταντήσει μια παράξενη και παράλογη συνήθεια...Και δυστυχώς όσο περισσότερο ασχολείσαι τόσο περισσότερο κολλάς γιατί εμφανίζονται όλο και περισσότερα πράγματα που θέλεις να δεις!
  Επειδή θέλω να είμαι αισιόδοξη (και επειδή δε θέλω να πιστέψω ότι θα φάω όλη μου τη ζωή στο facebook) θεωρώ ότι αυτή η νέα παράξενη συνήθεια έχει σίγουρα ημερομηνία λήξης...Μόδα ήταν άλλωστε και παλιότερα τέτοιες ιστοσελίδες,χωρίς να έχουν βέβαια τόσο μαζικό χαρακτήρα...Όπως και να' χει όμως όπως οι χρήστες βαρέθηκαν αυτές τις ιστοσελίδες έτσι αναπόφευκτα θα βαρεθούνε και το facebook...Και τότε θα εμφανιστεί μια νέα εξάρτηση...