Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Μια διαπίστωση...

  Είναι κάποιες στιγμές που δεν πιστεύεις ότι είναι δυνατό να σου συμβούν όσα άσχημα συμβαίνουν στους άλλους.Λες κι εσύ ανήκεις σε άλλον κόσμο από αυτόν που ανήκουν οι υπόλοιποι.Έρχεται όμως η στιγμή που αναγκάζεσαι να βγεις από το ροζ συννεφάκι σου και να δεις κάποια πράγματα όπως πραγματικά είναι,να δεις τι συμβαίνει πραγματικά.Έτσι αναγκάζεσαι,ας πούμε, να παραδεχθείς πως οι φιλίες τελειώνουν ή πως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι αυτό που θεωρούσες ότι είναι.
  Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβω πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι να υποτιμούν έτσι απλά τη φιλία.Να διαγράφουν έτσι απλά ανθρώπους από τη ζωή τους ή να τους εκμεταλλεύονται ή να υποκρίνονται τους αδιάφορους ή τους ανώτερους.Λίγο πολύ αυτό το βλέπουν όλοι,οι περισσότερες φιλίες δεν είναι πραγματικές,γι' αυτό και τελειώνουν."Φίλοι" παλιοί που τους αντικαθιστούμε με νέους, καλύτερους όταν τους βαρεθούμε....
 Έρχεται όμως η στιγμή που συνειδητοποιείς ποιοι είναι οι πραγματικοί σου φίλοι,αυτοί που θα είναι πάντα εκεί για σένα,που μπορείς να μοιραστείς μαζί τους σχεδόν τα πάντα,ανεξάρτητα από το αν τους ξέρεις δέκα χρόνια ή μερικούς μήνες.Είναι ευλογία να έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου έστω κι αν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού...
  Αν οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν πόσο σημαντικό πράγμα είναι η φιλία ίσως και να ήταν πιο ευτυχισμένοι,όσο ιδεαλιστικό και ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό.Γι' αυτό μια και έρχεται νέος χρόνος και νέος χρόνος σημαίνει νέοι στόχοι,ίσως είναι ευκαιρία για όλους να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν τους πραγματικούς φίλους τους.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Τι αξίζει και τι χρειάζεται;

   Είναι κάποια ρήματα που έχουν διάφορες ερμηνείες.Ένα από αυτά είναι και το ρήμα "αξίζει".Αρκετές φορές χρησιμοποιείται για να δηλώσει χρηματική αξία.Έχει όμως και πολλές άλλες σημασίες, όπως ας πούμε όταν χρησιμοποιείται σε φράσεις σαν κι αυτές: "Δεν του άξιζε να πάθει κάτι τέτοιο","Σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένος","Δεν του/της αξίζει να είναι με αυτόν/η" ή το ανεκδιήγητο "Δεν σου αξίζω,σου αξίζει κάποιος καλύτερος/η" (που στην ουσία σημαίνει "Δε σε θέλω αλλά δεν τολμάω να στο πω"...).
   Ένα ρήμα,όμως,που συνδέεται με το "αξίζει" είναι το "χρειάζεται". Γιατί;Γιατί,πολλές φορές θεωρούμε αυτά που συμβαίνουν σε εμάς ή στους άλλους άδικα γι' αυτό και λέμε ότι δεν μας "αξίζουν" ή δεν τους "αξίζουν".Κάποιες φορές όμως απλά ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να βιώσεις το άδικο για να εκτιμήσεις το δίκαιο,να βιώσεις τη δυστυχία για να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις την ευτυχία,να συνδεθείς με τους λάθους ανθρώπους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τους σωστούς....
  Είναι,λοιπόν, σαν να υπάρχει μια λογική πίσω από οτιδήποτε άδικο και παράλογο μας συμβαίνει.Χωρίς αυτά που δεν "αξίζουν" τι νόημα θα είχαν αυτά που "αξίζουν";Πώς θα τα αναγνωρίζαμε και πώς θα τα εκτιμούσαμε;Μερικά πράγματα σίγουρα δεν μας αξίζουν.Όμως μας χρειάζονται.΄Ισως γι' αυτό το λόγο να πρέπει να τα εκτιμάμε κιόλας....

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

6.12.08

 Σήμερα γιορτάζουν οι Νίκοι.Στη γιορτή ενός Νίκου πήγε,τέτοια μέρα,πριν δύο χρόνια,ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης.Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας.Ο θάνατος του Αλέξη δημιούργησε ένα κύμα οργής δικαιολογημένης που εκφράστηκε άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε όχι.Όπως ήταν φυσικό,η οργή δεν αφορούσε μόνο την αστυνομική βία που έφτασε στο αποκορύφωμα της με αυτό το περιστατικό αλλά και όλα τα άλλα προβλήματα της κοινωνίας που μας βάραιναν και μας βαραίνουν όλους ακόμα.
  Έτσι, ο μικρός έγινε άθελα του η αφορμή για την έναρξη μιας κοινωνικής αναταραχής,για την έκφραση της οργής αλλά και της απογοήτευσης και της απελπισίας όχι μιας "προβληματικής" κοινωνικής ομάδας αλλά όλης της κοινωνίας.Έγινε άθελα του ένας ήρωας,ένα σύμβολο επανάστασης,ένας εχθρός της αστυνομίας που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι της.
  Ο Αλέξης όμως δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά.Ήταν ένα παιδί.Βγήκε με τους φίλους του ένα Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια για τη γιορτή του φίλου του..Η μαμά του περίμενε να της τηλεφωνήσει  για να τον φέρει στο σπίτι το βράδυ.Τηλεφώνημα από το κινητό του δέχτηκε, αλλά δεν άκουσε τη φωνή του στην άλλη άκρη της γραμμής.Ύστερα,στην τσέπη του βρήκαν μια κόκκινη καρδούλα περασμένη σε ένα δερμάτινο λουράκι.Δώρο για την κοπέλα του.Όχι μολότοφ,ούτε πέτρες.Μια κόκκινη καρδούλα....
 Η οργή όλων για τα προβλήματα του κράτους είναι δικαιολογημένη.Τα σκεφτόμαστε και πρέπει να τα σκεφτόμαστε πάντα και πρέπει να αντιδρούμε πάντα.Σήμερα όμως ας θυμηθούμε το παιδί που βγήκε μια βόλτα στα Εξάρχεια με μια κόκκινη καρδούλα στην τσέπη.Σήμερα ας θυμηθούμε το Αλέξη...