Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

6.12.08

 Σήμερα γιορτάζουν οι Νίκοι.Στη γιορτή ενός Νίκου πήγε,τέτοια μέρα,πριν δύο χρόνια,ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης.Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας.Ο θάνατος του Αλέξη δημιούργησε ένα κύμα οργής δικαιολογημένης που εκφράστηκε άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε όχι.Όπως ήταν φυσικό,η οργή δεν αφορούσε μόνο την αστυνομική βία που έφτασε στο αποκορύφωμα της με αυτό το περιστατικό αλλά και όλα τα άλλα προβλήματα της κοινωνίας που μας βάραιναν και μας βαραίνουν όλους ακόμα.
  Έτσι, ο μικρός έγινε άθελα του η αφορμή για την έναρξη μιας κοινωνικής αναταραχής,για την έκφραση της οργής αλλά και της απογοήτευσης και της απελπισίας όχι μιας "προβληματικής" κοινωνικής ομάδας αλλά όλης της κοινωνίας.Έγινε άθελα του ένας ήρωας,ένα σύμβολο επανάστασης,ένας εχθρός της αστυνομίας που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι της.
  Ο Αλέξης όμως δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά.Ήταν ένα παιδί.Βγήκε με τους φίλους του ένα Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια για τη γιορτή του φίλου του..Η μαμά του περίμενε να της τηλεφωνήσει  για να τον φέρει στο σπίτι το βράδυ.Τηλεφώνημα από το κινητό του δέχτηκε, αλλά δεν άκουσε τη φωνή του στην άλλη άκρη της γραμμής.Ύστερα,στην τσέπη του βρήκαν μια κόκκινη καρδούλα περασμένη σε ένα δερμάτινο λουράκι.Δώρο για την κοπέλα του.Όχι μολότοφ,ούτε πέτρες.Μια κόκκινη καρδούλα....
 Η οργή όλων για τα προβλήματα του κράτους είναι δικαιολογημένη.Τα σκεφτόμαστε και πρέπει να τα σκεφτόμαστε πάντα και πρέπει να αντιδρούμε πάντα.Σήμερα όμως ας θυμηθούμε το παιδί που βγήκε μια βόλτα στα Εξάρχεια με μια κόκκινη καρδούλα στην τσέπη.Σήμερα ας θυμηθούμε το Αλέξη...

4 σχόλια: