Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Σκέψεις για τον Άγιο Βαλεντίνο

   Λοιπόν,για να τελειώνουμε.Δεν καταλαβαίνω τι εμμονή είναι αυτή με τον Άγιο Βαλεντίνο.Αναφέρομαι και στους υποστηρικτές της μέρας(που όσο πάει και μειώνονται) και σε όσους είναι κατά.Προφανώς και είναι μια σύμβαση αυτή η γιορτή όπως και όλες οι άλλες...από τα Χριστούγεννα μέχρι...τη γιορτή της μητέρας.Σίγουρα, δε χρειάζεται συγκεκριμένη μέρα για να ανταλλάξουμε δώρα με τους δικούς μας και να περάσουμε χρόνο μαζί τους ή να πούμε στις μαμάδες μας πόσο τις αγαπάμε αλλά δεν είναι οι παραπάνω γιορτές αφορμές για να το κάνουμε;;;
   Κάτι ανάλογο μου φαίνεται συμβαίνει και με τον Άγιο Βαλεντίνο.Όταν είσαι ερωτευμένος δε χρειάζεται να έρθει μια συγκεκριμένη μέρα για να περάσεις καλά,να νοιώσεις χαρούμενος/η που έχεις ένα συγκεκριμένο άνθρωπο δίπλα σου,να της/του το δείξεις,να πεις σ' αγαπώ.Κάθε μέρα είναι μοναδική και μαγευτική για εντελώς διαφορετικούς λόγους και με εντελώς διαφορετικούς τρόπους...Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και δε χρειάζεται να έρθει η συγκεκριμένη γιορτή για να νοιώσεις διαφορετικά.Απλώς,όπως συμβαίνει και με τις άλλες γιορτές,ίσως να είναι μόνο η αφορμή για να δείξεις τι νιώθεις και να συνειδητοποιήσεις πόσο τυχερός/η είσαι...Ίσως πάλι και όχι,γιατί οι αφορμές δίνονται συνέχεια...όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος...
    Αυτό το τελευταίο είναι που με προβληματίζει...Για τους πραγματικά ερωτευμένους η μέρα αυτή είναι μόνο μια αφορμή.Το πρόβλημα είναι ότι ίσως για κάποιους η μέρα αυτή να είναι η αιτία για να φερθούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο,να κάνουν πράγματα που αλλιώς δε θα τα έκαναν,γιατί πολύ απλά δε συμπεριφέρονται έτσι επειδή έτσι νοιώθουν αλλά επειδή έτσι τους επιβάλλει η μέρα να νοιώσουν.Καλός λοιπόν και ο ρομαντισμός.Καλά τα λουλούδια,τα αρκουδάκια,τα σοκολατάκια,οι καρδούλες και οι καρτούλες...Αλλά υπό έναν όρο:ας είναι αυτή η μέρα η αφορμή για όλα αυτά...όχι η αιτία....